W dniu 3 czerwca 2025 r. zmarł najbardziej znany prozaik mielecki – Włodzimierz Kłaczyński. Urodził się 20 lipca 1933 r. w Żywcu W 1935 roku rodzinna Kłaczyńskich przeniosła się do Mielca, gdzie najpierw w pobliskim Szczucinie, a później w Mielcu, pisarz uczęszczał do szkoły podstawowej. W 1951 roku zdał maturę w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego im. St. Konarskiego w Mielcu (obecnie I Liceum Ogólnokształcące). W 1957 r. ukończył studia na Wydziale Weterynarii UMCS–WSR w Lublinie. Pracował w wielu miejscowościach Podkarpacia na stanowisku lekarza weterynarii, pełnił także szereg stanowisk w administracji weterynaryjnej. Za swą pracę wyróżniony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1980) oraz odznakami branżowymi i regionalnymi. Obok pracy zawodowej rozwijał swoją pasję literacką: pisał utwory prozatorskie, lecz miał na swoim dorobku także dramaty. W bogatej spuściźnie mieleckiego prozaika ukazały się drukiem: „Popielec” (1981), powieść, na kanwie której zrealizowano serial telewizyjny pod tym samym tytułem (premiera 1984); „Wronie pióra” (1986), tryptyk mikropowieści; „Anioł się roześmiał” (1994), powieść (na zlecenie TVP); „I pies też człowiek” (1997), dzienniki lekarza weterynarii; „I kot ma duszę” (2001), druga część dzienników z lat 1996–1999; "Miejsce" (2005), monumentalny cykl powieściowy w pięciu tomach, obrazujący obyczajowe i historyczne uwikłania ludzkich losów na tle epoki w realiach prowincjonalnego, galicyjskiego miasteczka; „Zasiek polski” (2008), dwutomowa kontynuacja „Miejsca”; „Skorpionada” (2010), powieść radiowa na kanwie „Miejsca” ; „Zobaczyć rzeczywistość…” Włodzimierz Kłaczyński w rozmowie z Januszem Termerem (2013), wywiad-rzeka, seria "Portrety Literackie" pod redakcją Stanisława Nyczaja; „Oficyna” (2016), wybór dramatów,„Wnucek” (2017), monodram pisany gwarą „Pudełko” (2020). Pisarz był członkiem Związku Literatów Polskich – Oddział Rzeszów. Odznaczony został w 2020 roku Brązowym Medalem „Gloria artis” Został pochowany w dniu 6 czerwca 2025 r. na cmentarzu parafialnym w Mielcu. Z ogromnym bólem żegnamy naszego długoletniego członka – prawdziwego przyjaciela ludzi piszących. Cześć jego pamięci!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz