Wieczorna bukolika - Michalski Zbigniew

wieczór z wprawą magika rozsypał ciszę

w przepastnych płucach świata
wśród rozstajów i pejzaży zaokiennych

Morfeusz pląsa lekko na palcach

zmęczony czas usypia bez pytania
o czym rozprawiają spadające gwiazdy

których światło pokrywa ciemność

urokliwą patyną

wczorajsze rozterki zawstydzone
wyszły znienacka trzaskając drzwiami
płyciutka noc śpiewa bluesa
zapełnia sen świata wyrazistą fabułą

bezsenność niczym naga gołąbeczka

grucha przed mymi oczyma

myśli bezwstydnica

że wreszcie chwyciła wołu za rogi

gdy tymczasem to tylko zając