niedziela, 2 marca 2025

"Echo serca" - kilka słów o tomiku Moniki Hebdy


 













"Echo serca" to coś więcej niż zbiór wierszy. To rodzaj dialogu między autorką a czytelnikiem, zaproszenie do świata pełnego emocji, refleksji i subtelnych obserwacji życia. Każdy tekst, każde słowo niesie ze sobą głębię, która skłania do zatrzymania się na chwilę i spojrzenia na świat z innej perspektywy. Autorka, jako wnikliwa obserwatorka i czuła komentatorka ludzkich doświadczeń, przeplata w swoich wierszach uniwersalne prawdy o życiu z delikatnymi niuansami codzienności. W jej poezji odnajdujemy zarówno piękno chwili, jak i echo najgłębszych rozterek. To świadectwo niezwykłej wrażliwości, która pozwala jej dotrzeć do tego, co najistotniejsze – do ludzkich serc. "Niektóre strofy zdają się być zapisem bólu, inne – celebracją codzienności. Wszystkie jednak prowadzą nas w stronę czegoś większego: refleksji nad sobą, nad naszym miejscem w świecie i w relacjach z innymi."

Choć niektóre wiersze mogą wydawać się osobiste, nie należy utożsamiać ich bezpośrednio z autorką. Poezja ta czerpie inspiracje z różnych źródeł – z doświadczeń jej własnych, ale również z historii zasłyszanych, z życia bliskich, przyjaciół czy nawet zupełnie obcych ludzi. Autorka potrafi wniknąć w najgłębsze zakamarki ludzkiej egzystencji i wiernie oddać to, co bliskie każdemu z nas. "To, co nas porusza w tej poezji, to jej autentyczność – nie przez pryzmat biografii autorki, lecz przez zdolność wniknięcia w esencję ludzkich doświadczeń, które mogą być wspólne nam wszystkim." To właśnie ta zdolność sprawia, że tomik nie jest jedynie zbiorem wierszy, lecz czymś więcej – przestrzenią do refleksji nad sobą i światem. Nie oznacza to jednak, że autorka jest jedynie biernym obserwatorem. Wręcz przeciwnie – jej zdolność do empatii pozwala jej tworzyć obrazy, które są zarówno intymne, jak i uniwersalne.

Wiersze te są jak lustra – odbijają nie tylko fragmenty ludzkiej duszy, ale także zapraszają do zastanowienia się nad własnym życiem. Dlatego tomik ten nie jest jedynie zapisem przeżyć. Jest także przypomnieniem, że poezja potrafi być mostem łączącym różne światy, różne doświadczenia i różne serca. "Poezja, którą tu znajdujemy, nie jest tylko piękną formą słowa – jest także mostem, który pozwala nam zbliżyć się do siebie nawzajem, oferując chwilę prawdziwego zrozumienia i bliskości." Niech więc te strofy pozostaną delikatną tajemnicą – taką, jaką każdy nosi w sobie. Autorka, która prowadzi życie pełne satysfakcji i szczęścia, potrafi jednocześnie zanurzyć się w czeluściach ludzkiej egzystencji, wydobywając z nich prawdy uniwersalne. Dzięki swojej wrażliwości przypomina, jak ważne jest otwieranie się na świat, na ludzi i na siebie samego. "Niektóre wiersze zdają się nas ostrzegać, inne prowadzą nas przez labirynt ludzkich uczuć – od radości po smutek. Wszystkie jednak pozostawiają wrażenie, że w każdym z nas kryje się coś wyjątkowego." Każdy wiersz jest podróżą – czasem w głąb własnej duszy, czasem w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, które wciąż pozostają bez odpowiedzi. To przestrzeń, która pozwala czytelnikowi znaleźć cząstkę siebie, swoje pytania, swoje odpowiedzi, a także swoje marzenia.  "Tomik ten nie zamyka wierszy w ramy jednej interpretacji. Zostawia przestrzeń – na nasze myśli, nasz świat i naszą wyjątkowość, którą możemy odnaleźć między wersami." Tomik ten nie tylko porusza, ale również inspiruje. Pokazuje, że sztuka – szczególnie tak intymna jak poezja – może być mostem, który łączy nas z tym, co ważne, piękne i wartościowe. Dlatego warto otworzyć serce na tę poezję i pozwolić, by prowadziła nas przez swoje tajemnice, inspirując do refleksji i odkrywania piękna w codzienności.

Witkhacy Zaborniak

 


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz