Radłowski Zbigniew

Urodzony w Mielcu  11 września 1974 r.  Tu ukończył szkołę średnią. Mieszkał przez pewien czas w Krakowie, w mieście Motala w Szwecji, jednak Mielec to jego  Mała Ojczyzna: tutaj pracuje od wielu lat, obecnie w firmie BRW Sp. z o.o.. Jego hobby to kino, muzyka, a przede wszystkim poezja. Uprzednio w Grupie Literackiej "Słowo", debiutował w "Artefaktach" 5(2016). Jego wiersze trafiły do „Dygresji” (2017-1018).

Nowa leśna

spotkajmy się znowu

na drodze

gdzie czas

zamknął się

w swoim budziku

asfaltowy trakt

przedziera się

przez wysoko

postawione trawy

którym wiatr

szepcząc do ucha

opowiada

swoją historię

tu asfalt się kończy

a zaczyna

poezja

Metalowe lustro

spotkamy się

w przydrożnym barze

gdzie wódka lubi dym

a piwo leje się litrami

w metalowych lustrach

odbicia poszukamy

tępym wzrokiem

patrząc weń

obdarci ze skóry

siedząc w popiele

skrobiemy się po głowach

kawałkiem przeżytego dnia

patrzymy na zgliszcza

na śmierć

na tych

co z nami wódkę pili

zostawimy po sobie

tylko

cień bez cienia

tylko

smugę na drodze

syndrom życia

nie postrzegam dziś

świata inaczej

widzę go takim

jaki jest

kolorowe ptaki

odleciały

zostały tylko drzewa

bardziej pochylone

...ku ziemi

jak Ikar

nie wychodź na balkon

nie skacz

chodnik nie lubi

obejmować nieznajome ciała

tak jak Ikar

nie wolno wznosić się

za wysoko

bezimienne groby na pustyni

czas płynie

lecz nie zabija ran

jak o tym

pisali poeci

kolejny dzień

nie wpisuje uśmiechu

w historię

życia

przysięgam wam

że płynie czas

lecz nie zabija ran

nie dam czasowi

czasu

rękami zakryje błyskawice

skieruję ją na cel

Zegarmistrz czasu
Chciałbym
cofnąć czas
O tydzień
O miesiąc
O rok
o czterdzieści jeden lat

Zatrzymałbym wtedy czas
Zatrzymałbym świat
Zatrzymałbym
Noc

Dzień
Poranek
Wieczór
Sen


Upadły anioł

Nie widzę już nic
Nie ucieknę
Od myśli
Co szarpią mi duszę
Spadam
Wciąż lecę
Lecąc
Spadam


Wieżowce myśli

Rosną
Lecz w dół
Do góry nogami chodzę
Mury runęły
Miasto
Upadło

Alien

Moja pasja
Mój ból
Jak bluszcz
Przeplatają się razem
Kiedyś radość
Dzisiaj ból
Bezsenne noce
Okropne dni
Moja pasja
Koniec mych
Dni

Mijam jak mgła

Nie cofnę czasu
Chciałbym
O godzinę
O minutę
O jeden dzień
Ale nie mogę
To co zrobiłem
Pomyślałem
To co spieprzyłem
To co minęło
Nie wróci
Życie mija

Tak jak deszcz
Nie wraca
Ja też mijam
Bezpowrotnie
Jak deszcz
Jak rosa
Jak mgła